مگس
مَگَس‌ها یا دوبالان (نام علمی: Diptera) از بزرگترین گروه‌های حشرات است که در حال حاضر بیش از ۷۵۰۰۰۰ نوع از آنها وجود دارد.
مگسها دارای دو جفت بال جلویی مشخص هستند. دو جفت بال عقبی آنها تبدیل به بالچه چاقوشکل به نام توازنگر (هالتر یا بالانسیـِر) شده‌است.
این حشره پس از آنکه از تخم بیرون آمد نخست به صورت لارو است و سپس در عرض ۲ هفته پر در آورده و به شکل یک مگس در می‌آید. چشم مگس مرکب از هزاران چشم کوچک دیگر است و این چشم‌ها وی را قادر می‌سازد در آن واحد به هر طرف نگاه کند. تعداد چشم‌های ریز او در حدود ۴۰۰۰ چشم است و کلیه آنها به شکل مربع می‌باشد.
زبان مگس مانند زبان پروانه لوله‌ای است و بدنش استخوان و ریه ندارد. عمل تنفس به وسیله مساماتی که در قسمت‌های مختلف بدن او وجود دارد انجام می‌گیرد.
پاهای مگس مخصوص خود این حشره است. زیرا این پاها دارای سوپاپ‌هایی است که به وسیله آن مگس قادر است روی شیشه یا سقف اتاق به آسانی راه برود و پایین نیفتد. بدن مگس پوشیده از موهای نازکی است که گاهی آنها را به وسیله پاهای خود تمیز می‌کند.
مگس‌های بالغ، به‌طور معمول حدود 2 هفته‌ونیم عمر دارند اما در دماهای پایین‌تر، حتی تا 3 ماه نیز می‌توانند زنده بمانند؛ همچنین، نوزاد مگسها تنها 24 ساعت پس از تخم‌گذاری، از تخم بیرون آمده و متولد می‌شود
رژیم غذایی
مگسها به دلیل داشتن رژیم غذایی متفاوت، در مکانهای مختلفی دیده می‌شوند و منبع غذایی مهمی برای بسیاری از حیوانات نظیر قورباغه‌ها، وزغها، مارمولک‌ها و پرندگان محسوب می شوند. مگسها بطور گسترده در میان انسان‌ها زندگی می‌کنند و می‌توانند عامل پراکندگی بیماری‌ها بشوند.
منافع برای محیط زیست
مگسها از عوامل گرده افشانی گیاهان در طبیعت بوده و یکی از مهمترین زنجیره‌های چرخهٔ غذایی می‌باشند؛ برخی از این حشرات پوسیده خوار هستند و باعث تسریع تجزیه لاشهٔ جانوران، مدفوع حیوانات و اجزای گیاهی گوناگون شده و در پاکسازی محیط زیست انسان را یاری می‌کنند. برخی گوشتخوار بوده و به عنوان دشمن دیگر حشرات در اکوسیستم نقش ایفا می‌کنند. در حدود ۵۰۰۰ گونه از مگسها از دیگر حشرات به عنوان طعمه استفاده می کنند به نحوی که گاهی از آنها به عنوان عامل کنترل بیولوژیکی یاد می‌گردد. برخی نیز گیاهخوار بوده و به عنوان آفت گیاهان شناخته می‌شوند.
